Kısır Bahane Dostlar Şahane

Herhalde her Türk evinde yapılan ve çok sevilen lezzetlerden biri de kısırdır. Kişiye göre yapılışı değişen ilginç bir yemek.Aslında elim de gitmiyor yemek demeğe bu meze vari yiyeceğe amaaaaaaaaa...

Dün akşam dostlarla bir kısır partisi yaşadık ki dillere destan. Eylem ile uzun zamandır sayıklar hale gelmiştik. Ve tam iş çıkışı “nasılsın iyimisin” konuşması yapmak amaçlı ahize kaldırıldığında dialog kendiliğinden gelişti; akıllardaki dile döküldü:

- Eylem! kısır diyorum..
- Diyosun?
- Dedim bile!!
- Kabul ediyorum.
- Hadi tutma beni, Telefonu kapatıyorum, işim var :)

Kısır tabii bu. Öyle yapılınca 2 kişilik de olmuyor. (Gerçi ikimize zaten 2 kişilik yetmez ama neyseeee) Elimin ayarı da yok zaten, e uzun zamandır görüşülmemiş, özlenmiş canlar da var...Koy biraz daha bulgur leğene iyisimi.

Hemen organize olup kadroyu oluşturduk. E biz kalabalığız kardeşim. Bir araya geldiğimizde hep ‘cahil periler’ filminin balkonda yemek sahnesi geliyor aklıma. Aynen bizde de öyle. Aynı sahne. İtalyanlar gibi; masa etrafında, herkesde bir çene, bir mutluluk, bir gürültü... Bayılıyorum. Espiriler, kahkahalar havalarda uçuşuyor. Akay’ın nereden bulup söylediğini hala anlayamadığımız kelime öbekleri, Hakan’ın anıları, Eylem ve benim laf yetiştirmeye çalıflmalarımız ama gülmekten tıkanıp bi halt söyleyemeyişimiz, “ama amaaaa” larımız...Melike’nin arada bir espirileri ciddi sanmaları, Akay’ın onu dürtükleyerek şaka yaptığını ifade edişi. Kahkahalarımız, kahkahalarımız...
İyi ki varsınız.



Ne diyorduk? Hah kısır!! Güzel bir yiyecek işte. Sırrı nar ekflisi+limon suyu ikilisinde. Hadi asıl sırrı da açıklayayım. Aslen Mardin’li olan anneanneciğimin yadigarı önemli bir tiyo, bir kenara not edin: bir tutam tarçın ve bir tutam karanfil..
Afiyet bal şeker olsun. Ama daha önemlisi inşallah sizin de paylaşak böyle dostlarınız olsun.